Mijn sprong naar vrijheid
In mijn leven had ik alles wat vaak wordt gezien als de definitie van succes: een stabiele baan met volop kansen, aantrekkelijke extralegale voordelen en een fijne werkomgeving met leuke collega’s. Maar toch voelde het nooit als echte voldoening. Van huis uit had ik geleerd dat stabiliteit en zekerheid belangrijk zijn. Daarom koos ik voor een studie economie en een carrière in de financiële sector – het toonbeeld van stabiliteit.
Maar elke zondagavond begon het drama opnieuw. Het besef dat de werkweek voor de deur stond, drukte als een zware last op mijn schouders. Met tegenzin ging ik maandagochtend naar kantoor. Hoewel de spanning vaak wegebde zodra ik aan het werk was, begon de cyclus de volgende ochtend gewoon weer opnieuw. Ik verlangde naar vrijheid, naar ontsnapping, maar durfde de sprong niet te wagen. Het voelde alsof ik gevangen zat in een kooi met een open deur, maar ik miste de moed om eruit te vliegen.
Dit voortdurende gevoel van gevangen zijn zorgde voor een innerlijke strijd. Ik balanceerde constant tussen diepe ongelukkigheid en momenten waarop ik mezelf probeerde te troosten met gedachten als: “Het is niet zo erg. Dit is nu eenmaal het leven.” Maar hoe vaak ik het mezelf ook vertelde, diep vanbinnen wist ik dat dit leven niet paste bij wie ik werkelijk ben of hoe ik wil leven. De spanning begon zijn tol te eisen: ik kreeg migraineaanvallen en mijn bloeddruk was allesbehalve gezond.
Steeds weer spookte dezelfde vraag door mijn hoofd: “Is dit alles wat er is? Is dit alles wat ik van het leven mag verwachten?” Het idee dat dit mijn levenslange pad zou zijn, voelde verstikkend. Uiteindelijk besloot ik iets te veranderen. Ik schreef me opnieuw in voor een studie. Het bracht een frisse wind in mijn leven. Nieuwe mensen, nieuwe uitdagingen en zelfs het doen van examens gaven me het gevoel dat ik weer kon ademen.
Maar ondanks die nieuwe energie, bleef de spanning op mijn werk bestaan. Mijn tijd werd opgeslokt door een dubbele agenda: werken en studeren. Voor mij gaf het balans, maar mijn leidinggevenden zagen dat anders. Zij interpreteerden mijn keuzes als een gebrek aan motivatie, omdat ik niet al mijn tijd en energie in mijn baan stak.
Toch bleef de vraag knagen: “Durf ik ooit mijn veilige kooi te verlaten voor een onzekere toekomst?” Zelfs toen ik nieuwe diploma’s op zak had, twijfelde ik eraan of ik mezelf kon redden buiten het vertrouwde systeem waarin ik financiële zekerheid had opgebouwd.
Uiteindelijk kwam het duwtje dat ik nodig had uit onverwachte hoek. Het lot greep in, en voor het eerst voelde ik de vrijheid om los te breken. Ik was zo blij als een kind op de eerste dag van een nieuw avontuur. Die vrijheid was alles wat ik nodig had om vertrouwen te hebben in de toekomst – een toekomst waarin ik mijn eigen pad kon kiezen, zonder angst voor wat komen zou.